25 jaar geleden kreeg ik van Marcos Carrasquer een ets over de brand in de Rijksdag.
Marinus van der Lubbe was voor ons een onbegrepen held die in zijn eentje had geprobeerd de nazi's te stuiten.
Vervolgens waren zowel nazi's als communisten met zijn daad aan de haal gegaan.
Marinus van der Lubbe was voor ons een onbegrepen held die in zijn eentje had geprobeerd de nazi's te stuiten.
Vervolgens waren zowel nazi's als communisten met zijn daad aan de haal gegaan.
Tegenwoordig vraag ik me wel eens af of zo'n Volkert van der G. zichzelf misschien ook als een Van der Lubbe ziet. Ik mag toch hopen van niet. Van der Lubbe wilde een signaal geven, een 'Fanal', om de arbeidersmassa's uit hun lethargie te wekken en zo de revolutie alsnog te bewerkstelligen. Volkert van der G. schoot Pim Fortuyn gewoon voor zijn kop.
Van der Lubbe had een naïef geloof in de mensen. Van der G. geloofde alleen in zijn eigen gelijk. Hij vertrouwde de mensen niet. De mensen zouden Pim Fortuyn kiezen. De mensen moesten gestuit worden. Daarom haalde hij de trekker over. En niet één keer...
3 opmerkingen:
Wat is het moeilijk om commentaar te geven.
Ik schijn nu Het te heten. Hadden jullie niet een eigen partij, de Rapaljepartij? Hettie
Nee, we hadden een blaadje genaamd Brood, dat het fictieve officieel orgaan was van de Rapaljepartij. De Rapaljepartij heeft echt bestaan. Lijsttrekker was de zwerver Hadjememaar. De partij kreeg twee zetels in de Amsterdamse raad, maar was ongeveer even effectief als de LPF.
Een reactie posten