Van mijn schoonvader kreeg ik zijn oude Nikon Coolpix 990. Volgens de Nikon site reeds een obsoleet model digitale camera, maar voor mij een prachtig apparaat met talloze mogelijkheden en in ieder geval een veel hoger oplossend vermogen dan mijn mobiele telefoontje. Het enige probleem, en dat is dan ook meteen de reden waarom hij hem wegdeed, is dat het klepje van de batterijhouder niet meer sluit, doordat het plastic lipje is dat het op zijn plaats moet houden, is afgebroken.
Mijn schoonvader is echter niet voor één gat te vangen. Hij is niet voor niets ingenieur. Hij heeft zelf ook een hoog oplossend vermogen en bedacht een ingenieuze oplossing voor het probleem.
Eerst heeft hij met superlijm twee stukken klittenband op de voor- en achterzijde van de behuizing aangebracht. Dat is evenwel onvoldoende om het klepje op zijn plaats te houden. Daartoe heeft hij een wasknijper genomen, waarvan hij de wat bolle uiteinden heeft afgezezaagd, en vervolgens op de onderzijde van het klepje heeft aangebracht. Deze contraptie zorgt ervoor dat als de contrazijde van het klittenband wordt bevestigd, er druk op het klepje wordt uitgeoefend en de batterijen op hun plaats worden gehouden. Het enige bezwaar is dat het klittenband na verloop van tijd enigszins oprekt, waardoor soms plotseling behalve de elastische ook de elektrische spanning wegvalt. Toch vind ik het een briljante oplossing. Bovendien is het verfrissend in deze moderne tijd, waarin de mensen alles wat ook maar enigszins defect lijkt, direct in de prullenbak werpen. Of erger nog, gewoon op straat flikkeren.
Mijn schoonvader is echter niet voor één gat te vangen. Hij is niet voor niets ingenieur. Hij heeft zelf ook een hoog oplossend vermogen en bedacht een ingenieuze oplossing voor het probleem.
Eerst heeft hij met superlijm twee stukken klittenband op de voor- en achterzijde van de behuizing aangebracht. Dat is evenwel onvoldoende om het klepje op zijn plaats te houden. Daartoe heeft hij een wasknijper genomen, waarvan hij de wat bolle uiteinden heeft afgezezaagd, en vervolgens op de onderzijde van het klepje heeft aangebracht. Deze contraptie zorgt ervoor dat als de contrazijde van het klittenband wordt bevestigd, er druk op het klepje wordt uitgeoefend en de batterijen op hun plaats worden gehouden. Het enige bezwaar is dat het klittenband na verloop van tijd enigszins oprekt, waardoor soms plotseling behalve de elastische ook de elektrische spanning wegvalt. Toch vind ik het een briljante oplossing. Bovendien is het verfrissend in deze moderne tijd, waarin de mensen alles wat ook maar enigszins defect lijkt, direct in de prullenbak werpen. Of erger nog, gewoon op straat flikkeren.
